Η φωτογραφία από εδώ.Πρωί.
Πολύ νωρίς το πρωί.
Το ξυπνητήρι.
Έξι παρά τέταρτο. Ξυπνάω.
Πλένομαι-ντύνομαι-δεν τρώω-στολίζομαι.
Πλένω τα δόντια μου μ’ αυτήν την καυτερή οδοντόκρεμα με γεύση μέντας.
Να την αλλάξω, λέω.
Ετοιμάζομαι: πορτοφόλι, τσιγάρα, αναπτηράκι, πούντο, νάτο, δύο πακέτα χαρτομάντιλα (συνάχι μου καταραμένο).
Κλειδιά, ξεκλειδώνω, βγαίνω, κλειδώνω.
Κατεβαίνω από τις σκάλες, τέσσερις όροφοι γυμναστικής.
Στο δρόμο, η στάση δίπλα, κόσμος πολύς, αμίλητος, ακίνητος, περιμένει.
Στο δρόμο, μια γυναίκα προσπαθεί να περάσει με κόκκινο το φανάρι για πεζούς.
Στο δρόμο, ένα μπλε φιατάκι και μια τραχιά φωνή:
Άντε στην άκρη μωρή χαρχάλω!
Στο δρόμο, κοιτάζω.
Κοιτάζω στο βάθος τον ήχο που σβήνει και σκέφτομαι:
Καλή μέρα και σε σένα μάγκα!
Πολύ νωρίς το πρωί.
Το ξυπνητήρι.
Έξι παρά τέταρτο. Ξυπνάω.
Πλένομαι-ντύνομαι-δεν τρώω-στολίζομαι.
Πλένω τα δόντια μου μ’ αυτήν την καυτερή οδοντόκρεμα με γεύση μέντας.
Να την αλλάξω, λέω.
Ετοιμάζομαι: πορτοφόλι, τσιγάρα, αναπτηράκι, πούντο, νάτο, δύο πακέτα χαρτομάντιλα (συνάχι μου καταραμένο).
Κλειδιά, ξεκλειδώνω, βγαίνω, κλειδώνω.
Κατεβαίνω από τις σκάλες, τέσσερις όροφοι γυμναστικής.
Στο δρόμο, η στάση δίπλα, κόσμος πολύς, αμίλητος, ακίνητος, περιμένει.
Στο δρόμο, μια γυναίκα προσπαθεί να περάσει με κόκκινο το φανάρι για πεζούς.
Στο δρόμο, ένα μπλε φιατάκι και μια τραχιά φωνή:
Άντε στην άκρη μωρή χαρχάλω!
Στο δρόμο, κοιτάζω.
Κοιτάζω στο βάθος τον ήχο που σβήνει και σκέφτομαι:
Καλή μέρα και σε σένα μάγκα!
1 σχόλιο:
Καθημερινότητα. Μια εικόνα της ζωής σου πες μου, το πρωινό σου λέγε μου και θα σου πω τη ζωή σου. Κάθε πρωί τα ίδια. Εγώ απλά κάνω στάση για να αγοράσω τσιγάρα γιατι από το βράδυ δε μου μένουν μετά τον πρωινό καφέ.
Δημοσίευση σχολίου