Ένας χρόνος και κάτι

Kι έτσι στα ξαφνικά έρχεται ένας καταραμένος Απρίλης
σου παίρνει τη ζωή,
στην κάνει κομματάκια, σου λέω ξέφτια μένουν απ' αυτήν
κι ενώ στην αρχή χάνεις τ' αυγά και τα καλάθια
και οι μέρες με τις νύχτες
ανακατεύονται τόσο καλά που όλα γύρω σου γίνονται γκρίζα,
ξυπνάς ένα πρωί κι αντικρύζεις τη μέρα
κι ύστερα το σούρουπο παραφυλάς κι έρχεται η νύχτα σαν να μην άλλαξε τίποτε
όπως εκατομύρια χρόνια τώρα
τίποτε
μόνο η ανάσα σου άλλαξε ήχο κι ακούγεται τραχιά καθώς ανηφορίζει από τα
πληγωμένα σωθικά σου.