«Κανείς δε μοιράζεται τη μοναξιά» είπα κάποτε, κι αναρωτιέμαι πότε τις πόρτες τις ψυχής μας θα ανοίξουμε διάπλατα σ’ εκείνους που αγαπούμε και που πιο πολύ εκείνοι μας αγαπούν ώστε κάθε σκιά να φύγει και κάθε βάρος…
Τούτο τον καιρό μονάχα, που μιαν απόσταση πασχίζουν δύο να καλύψουμε χιλιομετρική, μαθαίνω την άλλη απόσταση να την σβήνω μόλις πάει να ξεκινήσει…
2 σχόλια:
«Κανείς δε μοιράζεται τη μοναξιά» είπα κάποτε, κι αναρωτιέμαι πότε τις πόρτες τις ψυχής μας θα ανοίξουμε διάπλατα σ’ εκείνους που αγαπούμε και που πιο πολύ εκείνοι μας αγαπούν ώστε κάθε σκιά να φύγει και κάθε βάρος…
Τούτο τον καιρό μονάχα, που μιαν απόσταση πασχίζουν δύο να καλύψουμε χιλιομετρική, μαθαίνω την άλλη απόσταση να την σβήνω μόλις πάει να ξεκινήσει…
Να γιατί τα blogs είναι όμορφα. Επειδή κάτω από ένα καλό ποίημα μπορεί να σκάσει μύτη ένα έξοχο σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου