Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007

Νωρίς το πρωί

Η φωτογραφία από εδώ.

Πρωί.
Πολύ νωρίς το πρωί.
Το ξυπνητήρι.
Έξι παρά τέταρτο. Ξυπνάω.
Πλένομαι-ντύνομαι-δεν τρώω-στολίζομαι.
Πλένω τα δόντια μου μ’ αυτήν την καυτερή οδοντόκρεμα με γεύση μέντας.
Να την αλλάξω, λέω.
Ετοιμάζομαι: πορτοφόλι, τσιγάρα, αναπτηράκι, πούντο, νάτο, δύο πακέτα χαρτομάντιλα (συνάχι μου καταραμένο).
Κλειδιά, ξεκλειδώνω, βγαίνω, κλειδώνω.
Κατεβαίνω από τις σκάλες, τέσσερις όροφοι γυμναστικής.
Στο δρόμο, η στάση δίπλα, κόσμος πολύς, αμίλητος, ακίνητος, περιμένει.
Στο δρόμο, μια γυναίκα προσπαθεί να περάσει με κόκκινο το φανάρι για πεζούς.
Στο δρόμο, ένα μπλε φιατάκι και μια τραχιά φωνή:
Άντε στην άκρη μωρή χαρχάλω!

Στο δρόμο, κοιτάζω.
Κοιτάζω στο βάθος τον ήχο που σβήνει και σκέφτομαι:
Καλή μέρα και σε σένα μάγκα!